Ergens in 2003. Er zijn plekken op het internet waar
gelijkgestemden in “groups” kunnen praten over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Daarvoor werd je dan lid van zo’n group. Ik ben lid van een aantal groepen die
allemaal rond boeken draaien. Maar ik merk dat ik dingen mis. Dus besluit ik om
zelf ook zo’n groepje te starten, wat verbazend makkelijk is. Alleen: de naam
van mijn groep, “Boekenboekenboeken” komt uit een tijd zonder inspiratie, en
die kan ik niet meer veranderen. Ik moet er vaak zelf wat om lachen als ik de
naam van mijn group uitspreek.
Het groepje rond me blijft klein, en eigenlijk zelfs wat aan
de saaie kant. Ik probeer een jeugdboekencitatenkwis, introduceer een “ik zoek
een boek”-prikbord, en probeer wat “nieuws” te plaatsen. Soms worden er boeken besproken.
Ik ben er niet blij mee, en na drie jaar besluit ik de stekker uit de groep te trekken.
Het duurt dan nog tot eind 2006 als ik heel stilaan aan een
eigen blog begin, die lange tijd de groepsnaam van toen, “boekenboekenboeken”
heeft gehad. Ik schrijf er stukken over gelezen boeken, maar gebruik een
schuilnaam, die ik ook voor mijn toenmalige groep op het internet gebruikte.
Een schuilnaam
“Lena” is lange tijd mijn alter-ego op het internet geweest,
naar Lena, een personage uit “Kus me” van Bart Moeyaert. Lange tijd heb ik me
met haar verwant gevoeld. Maar na een tijd wil ik mezelf laten zien. Ik hou nog
steeds met hart en ziel van kinder- en jeugdliteratuur, en mijn stukken groeien.
Ik wuif Lena uit, en ga door onder mijn eigen naam.
“Geen leven zonder boeken”
Omdat “Boekenboekenboeken” eigenlijk echt niet lekker bekt, ga
ik na wat gedenk, verder met mijn blog onder de naam “Geen leven zonder boeken”.
Iedereen mag dan weten dat ik erachter zit, en sommigen appreciëren het heel erg.
Niet alleen klinkt de nieuwe naam veel beter, het is ook echt waar mijn blog en
ik voor staan: ik kan me echt geen leven zonder boeken voorstellen.
Over lezen en goesting in boeken, over liefde voor
letters
Dat is wat ik hoop dat dit blog uitstraalt. Dit blog wil
boeken in de kijker zetten, ze op een voetstuk zetten. Omdat ze het verdienen om ontdekt te worden. Of
omdat ik ze gewoon leuk vind. Het wil een hulp zijn voor ouders en andere mensen
die voor kinderen opzoek zijn naar een goed boek. Heel af en toe zullen ze er zelfs een boek
voor zichzelf kunnen terugvinden.